Beschrijving: Ermione: Geregisseerd door Humphrey Burton. Met Anna Caterina Antonacci, Diana Montague, Jorge Lopez-Yanez, Bruce Ford. Het proces van het schrijven van de verzen voor Ermione werd toevertrouwd aan de productieve librettist Andrea Leone Tottola, ook bekend van het werk dat hij deed met Donizetti, Bellini, Pacini en Mercadante. Het onderwerp is ontleend aan de tragedie Andromaque (1667) van Jean-Baptiste Racine, die op zijn beurt gebaseerd is op het meesterwerk van Euripides. Ermione werd voor het eerst opgevoerd in het San Carlo Theater in Napels op 27 maart 1819 met een kwaliteitscast. Toen Ermione voor het eerst werd opgevoerd, was het niet erg succesvol omdat Rossini destijds waarschijnlijk te ver afweek van de smaak van het Italiaanse publiek. Ermione werd volledig vergeten totdat het in 1977 in concertvorm nieuw leven werd ingeblazen in Siena. In Ermione stapt Rossini af van enkele stilistische kenmerken van belcanto en legt hij de basis voor enkele van de meesterwerken van zijn volwassenheid: er is duidelijk meer continuïteit tussen de verschillende gesloten stukken, de functie van het koor wordt versterkt, driestemmige aria’s worden vervangen door tweestemmige, en we kunnen een krachtigere vocale expressie vinden, evenals een genereus gebruik van gedeclaimd recitatief. Ermione is zonder twijfel de grote hoofdrolspeler van deze opera, vooral in het tweede bedrijf waar ze werkelijk boven de andere personages uit torent. Rossini vertrouwt haar een prachtige scène toe in vier delen, onderbroken door recitatieve passages, waarin ze de meest contrasterende emoties kan uiten, van felle woede tot ontroerende liefde. Deze immense verzameling nieuwigheden en experimentele accenten maakt Ermione tot een uiterst interessante opera; we kunnen stellen dat Ermione van Rossini een van de fijnst getekende personages is in alle negentiende-eeuwse opera's..